نورفاطمی

امام خامنه ای (مدظله العالی) می فرمایند: اگر بنده می خواستم برنامه حوزه علمیه قم را بنویسم، بلاشک یکی از مواد برنامه را این می گذاشتم که کتابهای آقای مطهری خوانده شود، خلاصه نویسی شود و امتحان داده شود. البته در این آثار نباید متوقف شد.
کتابهاى شهید مطهرى‌، قابل مردن و قابل تمام شدن نیست. مبادا کسى خیال کند که ما از بعد از انقلاب تا حالا، که مرتب کتابهاى شهید مطهرى را طبع و منتشر مى‌کنیم، تکرارى است. نه، در سخن حق و در کلام حکمت، تکرار نیست. هنوز جامعه و نسل جوان و جامعه‌ى فرهنگى و علمى ما، به دانستن همان مطالبى که آن بزرگوار از زبان و قلمش فیضان کرد و در اختیار امت اسلام گذاشت، محتاجند.
در نهایت، باید به این واقعیت نیز اشاره کرد که آثار علامه مطهری به دلیل عمق و دقت بالا و تناسب با اقتضائات جامعه‌ی معاصر، می‌توانند «بینش نو» در مخاطب بیافریند و او را به لایه‌های ژرفی از تفکر اصیل اسلامی وارد گرداند.
«هرچه از شهادت آن عزیز می‌گذرد، آثار و برکات معنوی فکری او ابعاد تازه‌تری را از خود نشان می‌دهد. لازم است جوانان، مخصوصاً آن‌هایی که با معرفت و دانش سروکار دارند (مثل روحانیون، معلمین…) با آثار شهید ارتباط نزدیک برقرار کنند و کتاب‌های آن بزرگوار را بخوانند. این کتاب‌ها حقیقتاً بینش وسیعی و در موارد بسیار، بینش نوینی به خواننده‌ی خود می‌بخشد».

ادامه »

بسمه تعالی
غزه امروز مسئله اول دنیا است.
خداوند متعال آحاد ملت های مسلمان را به دلیل اینکه به دولت های خود برای قطع پشتیبانی از رژیم صهیونیستی فشار نیاورند و همچنین دولت های اسلامی را به دلیل عمل نکردن به دستورات قرآنی مورد سوال و مؤاخذه قرار خواهد داد. «حضرت آیت الله خامنه ای»
عمل به معارف قرآن برآورنده نیازهای آحاد بشریت و جوامع بشری است. عمل نکردن به معارف و دستورات قرآن از جانب سران کشورهای اسلامی، در موضوع غزه، کار اشتباهی است. امروز نیروهای مقاومت غزه و فلسطین با ایستادگی خود در مقابل دشمن خبیث صهیونیستی، در حال عمل به دستورات قرآن هستند و به لطف الهی پیروزی نصیب ملت فلسطین خواهد شد و دنیای اسلام حتماً نابودی غده سرطانی صهیونیست را به چشم خواهد دید.
قرآن، «کتاب هدایت»، «کتاب ذکر و از بین بَرنده غفلت» و «کتاب حکمت و نور و برهان» است و حضرت علی(ع) که شاگرد برجسته قرآن است، این کتاب آسمانی را کتاب زنده کننده دلها و درمان دردهای بزرگ بشریت می‌خواند.
کسانی که قرآن را کتاب «کُنجِ معابد» و برای ارتباط شخصی بشر با خداوند می‌دانند و «اسلام سیاسی» و «اسلام سازنده نظام اجتماعی» را قبول ندارند در واقع در نقطه مقابل توصیف قرآن از خود و توصیف حضرت امیرالمومنین(ع) از قرآن هستند.
تلاوت قرآن و فنون و هنرهای تلاوت یکی از راه‌های موثر برای تشویق مسلمانان به انس با قرآن و فهم معارف آن است. اما متاسفانه امروز شکایت رسول الله(ص) به خداوند درباره مهجور بودن قرآن، یکی از واقعیت‌های تلخ بخش‌های زیادی از دنیای اسلام است که نتیجه آن عمل نشدن به دستورات و معارف قرآنی است.
موضوع غزه مسئله بزرگ دنیای اسلام است. آیا سران و مسئولان کشورهای اسلامی به دستور قرآن که می‌گوید؛ «با دشمنان خدا و مسلمانان ارتباط برقرار نکنید» عمل می‌کنند؟ و چرا سران کشورهای اسلامی علناً به قطع رابطه خود با رژیم قاتل صهیونیستی و قطع کمک به این رژیم، اقدام نمی‌کنند؟
خداوند متعال آحاد ملت‌های مسلمان را به دلیل اینکه به دولت‌های خود برای قطع پشتیبانی از رژیم صهیونیستی فشار نیاوردند و همچنین دولت‌های اسلامی را به دلیل عمل نکردن به دستورات قرآنی مورد سوال و مواخذه قرار خواهد داد.
البته مقاومت غزه و فلسطین با ایستادگی خود در مقابل دشمن صهیونیستی در حال عمل به معارف و دستورات قرآنی و روی دیگر این ماجرا هستند و به لطف خداوند و براساس وعده‌های قرآنی، نصرت الهی شامل حال آنها خواهد شد.
امروز دنیای اسلام و آزادگان جهان عزادار مردم غزه هستند، مردم غزه مورد ظلم کسانی قرار گرفته‌اند که هیچ بویی از انسانیت نبرده‌اند و بر همین اساس بزرگترین وظیفه، حمایت از مردم مظلوم غزه و ایستادگی شجاعانه نیروهای مقاومت وحمایت از کسانی است که به مردم غزه کمک می‌کنند.
امید ما به لطف و نصرت الهی تمام نخواهد شد و دنیای اسلام حتماً نابودی غده سرطانی صهیونیست را مشاهده خواهد کرد.
رژیم زخم‌خورده و ازپاافتاده اشغالگر در حال گرفتن انتقام ضربه کاری رزمندگان فلسطینی از مردم غزه است اما بدون تردید و با وجود همه حمایت‌های اشرار عالم و همدستی قطعی آمریکایی‌ها در جنایات صهیونیست‌ها، این همه ظلم و جنایت، در نهایت راه به جایی نمی‌برد و در این قضیه و قضایای آینده، پیروزی از آن ملت فلسطین است.
حوادث جاری در غزه حوادثی آینده‌ساز است و مظلومیت توام با اقتدار مردم پراستقامت غزه، تحسین برانگیز است. دشمن ددمنش و خونخوار، برای جنایت و کشتار کودک و زن و مرد و پیر و جوان هیچ حدی قائل نیست و مردم غزه به معنای عمیق و حقیقی کلمه مظلومند.
صبوری و توکل مردم غزه مبهوت کننده است، مظاهر و تصاویر صبر و استقامت مردم غزه مثال زدنی است.
پدری که در شهادت فرزندش خدا را حمد می‌گوید، والدینی که فرزند شهیدشان را به فلسطین تقدیم می‌کنند، نوجوان مجروحی که آیات قرآن می‌خواند و صحنه‌های مشابه، نشان‌دهنده گوشه‌ای از صبر و توکل عمیق مردم غزه است.
صبوری مردم غزه بسیار مهم و نشان‌دهنده شکست دشمن در به تسلیم کشاندن فلسطینی‌ها است، همین صبوری و توکل به‌ داد مردم غزه خواهد رسید و در نهایت آنها را پیروز میدان خواهد کرد.
حمله شنبه ۱۵ مهر رزمندگان فلسطینی به رژیم غاصب تعیین‌کننده و بی‌سابقه است. با گذشت زمان، غیر قابل ‌ترمیم بودن آن ضربه کاری، بیشتر در حال آشکار شدن است.
عزیمت پی‌درپی روسای آمریکا و دیگر کشورهای شرور و ظالم مانند انگلیس، فرانسه و آلمان به فلسطین اشغالی تلاش برای جلوگیری از نابودی رژیم غاصب است. اشرار عالم می‌بینند که رژیم صهیونیستی براثر ضربه بسیار محکم و تعیین‌کننده رزمندگان فلسطینی در حال «تلاشی و نابودی» است؛ به همین علت با این سفرها و ابراز همبستگی و در اختیار گذاشتن اسباب جنایت مانند بمب و دیگر تسلیحات، سعی می‌کنند رژیم زخم‌خورده و ازپاافتاده را به‌زور سرپا نگهدارند.
رزمندگان فلسطینی روحیه و انگیزه و توان و آمادگی خود را برای اقدام حفظ کرده‌اند و ان‌شاءالله از این به بعد هم همین‌گونه خواهد بود و رژیم غاصب به‌دلیل ناتوانی در رویارویی با آنها، در حال گرفتن انتقام از مردم بی‌دفاع غزه است.
هرکس درباره غزه صحبت می‌کند باید از صبر و اقتدار مردم غزه هم بگوید وگرنه به این مردم ظلم می‌شود.
آمریکا شریک جرم قطعی جنایتکاران صهیونیست است. دست آمریکایی‌ها تا مرفق به خون کودکان، زنان و دیگر شهیدان غزه آلوده است و در واقع آمریکایی‌ها در حال مدیریت این جنایات هستند.
تکان‌خوردن وجدان عمومی جهانیان در آمریکا، اروپا و کشورهای اسلامی و دیگر مناطق جهان واکنشی در مقابل وسعت و عمق جنایات مکرر رژیم صهیونیستی است. مدعیان آزادی و حقوق بشر در اروپا، تظاهرات به نفع فلسطینی‌ها را ممنوع کرده‌اند اما مردم، بی‌اعتنا به این ممنوعیت‌ها، به خیابان‌ها می‌آیند و خشم و عصبانیت و ناراحتیِ وجدانی خود را فریاد می‌زنند و هیچکس هم نخواهد توانست جلوی عکس‌العمل ملت‌ها در مقابل وحشی‌گری‌های صهیونیست‌ها را بگیرد.
دولت‌های مسلمان نسبت به در قضیه فلسطین مراقبت و هوشیاری کنند. کشورهای اسلامی و سخنگویان سیاسی نباید در مقابل فضاسازی غربی‌ها قافیه را ببازند و با تکرار هرغلطی که آنها می‌کنند، فلسطینی‌ها را تروریست بنامند.
آمریکایی‌ها، فلسطینی‌های مدافع خانه و وطن را تروریست می‌نامند اما آیا رژیم غاصبی که خانه و وطن آنها را اشغال کرده تروریست است یا کسانیکه می‌خواهند خانه و کاشانه خود را پس بگیرند؟
همه بدانند که در این قضیه و قضایای آینده، ملت فلسطین پیروز است و دنیای آینده، دنیای فلسطین است نه دنیای رژیم صهیونیستی.

ادامه »

بسم الله الرّحمن الرّحیم
والحمد لله ربّ العالمین والصلاة والسلام علی سیدنا محمدٍ و آله الطاهرین
سیما بقیّة الله روحی فداه
خدای عزیز و رحیم را سپاس که با اراده و توفیق او ملت بزرگ ایران توانست پس از مصیبت سنگین فقدان رئیس جمهور شهید، در مدت کوتاه قانونی، صحنه‌ی انتخابات ریاست جمهوری را سامان دهد و در دو جمعه‌ی پیاپی، انتخاباتی آزاد و شفاف برگزار کند و از میان چند نامزد، با اکثریت آراء رئیس جمهور کشور را برگزیند.

مسئولان محترم برگزاری انتخابات، با شتاب لازم و امانت کامل، وظائف خود را انجام دادند، و مردم عزیز، با احساس مسئولیت به میدان آمدند و صحنه‌ئی گرم و پرشور آفریدند و صندوقهای انتخاباتی را در دو مرحله با بیش از ۵۵ میلیون رأی انباشتند.

این حرکت بزرگ در رویاروئی با غوغای دست‌سازِ تحریم انتخابات، که دشمنان ملت ایران برای القای ناامیدی و بُن‌بست به راه انداخته بودند، کاری درخشان و فراموش نشدنی است و همه‌ی نامزدهای محترم و همه‌ی کسانی که برای پیروزیِ هر یک از آنان، هفته‌ها تلاش شبانه‌روزی کردند در افتخار و ثواب آن شریکند.

اکنون ملت ایران رئیس جمهور خود را انتخاب کرده است. اینجانب با تبریک به ملت و به رئیس جمهور منتخب و به همه‌ی فعالان این صحنه‌ی حساس مخصوصاً جوانان پرشور ستادهای انتخاباتی نامزدها، همگان را به همکاری و نیک‌اندیشی برای پیشرفت و عزت روزافزون کشور توصیه میکنم. شایسته است رفتارهای رقابتی دوران انتخابات به هنجارهای رفاقتی تبدیل شود و هر کس در حدّ توان خود برای آبادانی مادی و معنوی کشور تلاش کند.

به جناب آقای دکتر پزشکیان رئیس جمهور منتخب نیز توصیه میکنم با توکل به خداوند رحمان به افقهای بلند و روشن چشم بدوزند و در ادامه‌ی راه شهید رئیسی از ظرفیتهای فراوان کشور بویژه منابع انسانیِ جوان و انقلابی و مؤمن، برای آسایش مردم و پیشرفت کشور بیشترین بهره را ببرند.

بار دیگر جبهه‌ی سپاس بر درگاه حضرت حق میگذارم و به حضرت بقیة الله اعظم روحی فداه درود و سلام میفرستم و یاد شهیدان والامقام و امام بزرگوار شهیدان را گرامی میدارم و از همه‌ی نامزدهای محترم و فعالان عرصه‌ی انتخابات که در این برهه‌ی حساس نقش‌آفرینی کردند، و نیز رسانه‌ی ملی و حافظان امنیت کشور و دستگاههای اجرایی و نظارتی بر انتخابات سپاسگزاری میکنم.

سیّدعلی خامنه‌ای
۱۴۰۳/۴/۱۶

ادامه »

سلام علیکم

ایام سوگواری سید و سالار شهیدان تسلیت باد

امر به معروف واجب فراموش شده

حضرت على (ع) امر به معروف و نهى از منکر را از همه نیکى ها حتى از جهاد، به مراتب برتر و مهم تر شمرده، مى فرماید:

وَ ما اَعْمالُ الْبِرِّ کُلُّه وَ الْجِهادُ فى سَبیلِ اللّه عِنْدَ الاَْمْرِ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّهْىِ عَنِ الْمُنْکَرِ اِلاّ کَنَفْثَةٍ فِى بَحْرٍ لُجِّىٍّ

تمام کارهاى نیک و (حتى) جهاد در راه خدا در برابر امر به معروف و نهى از منکر، جز به قطره اى در برابر دریاى بى کران نمى مانند.

شاید سر برترى امر به معروف و نهى از منکر بر سایر عبادات و نیکى ها در این باشد که قوام و استوارى و استمرار همه خوبى ها در گرو برپایى این دو فریضه بزرگ است. علاوه بر اینکه «جهاد»، مبارزه با مفاسد و موانع خارجى است، فرد و جامعه وقتى مى تواند در نبرد با دشمن خارجى به موفقیت نایل شود که موانع و مفاسد داخلى را در پرتو امر به معروف و نهى از منکر ریشه کن کرده باشد.

امر به معروف و نهى از منکر، نقش ارزنده اى در اجراى احکام و حدود الهى دارد و پشتوانه محکمى براى تثبیت ارزش ها و ریشه کنى مفاسد اجتماعى است. تجربه نشان مى دهد که در طول تاریخ پر نشیب و فراز اسلام، هرگاه مسلمانان نسبت به هم احساس مسئولیت مى کردند و یکدیگر را به اعمال شایسته دعوت نموده، از بدیها باز مى داشتند، دیگر دستورات الهى نیز ارزش واقعى خود را در متن جامعه پیدا مى کرد و گناه در جامعه کمتر رخ مى نمود. به عکس هر گاه امر به معروف و نهى از منکر به صورت دو ارزش فراموش شده در مى آمد و مورد غفلت یا کم توجهى قرار مى گرفت، دیگر احکام الهى اسلام از قبیل نماز، روزه، زکات، حج نیز هر روز کم رنگ تر و بى فروغ تر مى گشت. حضرت على (ع) در این باره مى فرماید:

قِوامُ الشَّریعَةِ الاْمرُ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّهْىُ عَنِ الْمُنْکَرِ

قوام و جوهره وجودىِ شریعت امر به معروف و نهى از منکر است.

امام باقر (ع) پنج اثر ارزنده این دو واجب الهى را چنین بر مى شمرد:

1 ـ انجام واجبات: امر به معروف و نهى از منکر، راه پیامبران و روش صالحان است؛ واجب بزرگى است که به وسیله آن دیگر واجبات (الهى) بر پا مى شود.

2 ـ عدالت اجتماعى: (امر به معروف و نهى از منکر) با برگرداندن مظالم و ستیز با ستمگر همراه است.

3 ـ سازندگى: به وسیله امر به معروف و نهى از منکر زمین (کشور) آباد مى شود.

4 ـ استوارى نظام: به وسیله امر به معروف و نهى از منکر، حکومت، استوار مى گردد.

5 ـ امنیت: به وسیله آن، راهها امن مى گردد… و از دشمنان، انتقام گرفته مى شود.

در نهضت حسینى یک جا سخن از بیعت خواستن از امام حسین (ع) و امتناع امام از بیعت کردن است، و در جاى دیگر، دعوت مردم کوفه و پذیرفتن امام؛ از طرف دیگر امام به طور کلى و بدون توجه به مسئله بیعت و دعوت مردم کوفه، از اوضاع زمان و وضع حکومت وقت انتقاد مى کند و شیوع فساد را متذکر مى شود، تغییر ماهیت اسلام را یادآورى مى کند، حلال شدن حرامها و حرام شدن حلالها را بیان مى نماید، و آن وقت مى فرماید: «وظیفه یک مسلمان این است که در مقابل چنین حوادثى ساکت نباشد.»

حقیقت این است که همه این عوامل وجود داشته و امام در مقابل همه این عوامل عکس العمل نشان داده است. پاره اى از عملها و عکس العملهاى امام، بر اساس امتناع از بیعت است، و پاره اى از تصمیمات امام، مبناى دعوت مردم کوفه و پاره اى نیز بر اساس مبارزه با منکرات و فسادهایى بوده که در آن زمان وجود داشته است. همه این عناصر، درحادثه کربلا ـ که مجموعه اى است ازعکس العمل ها وتصمیماتى که از طرف وجود مقدس اباعبداللّه (ع) اتخاذ شده ـ دخالت داشته است. ولى موضوع این مقاله، بررسى عامل امر به معروف و نهى از منکر به عنوان عامل اصلى و اساسى قیام امام حسین (ع) است.

مراحل امر و نهى

یکى از درسهاى نهفته در این سخن، آن است که فریضه امر به معروف و نهى از منکر، تنها در تذکرات افراد عادى نسبت به بعضى از گناهان جزئى خلاصه نمى شود، بلکه قیام برضد حکومت ستمگر وتلاش براى اصلاح ساختار سیاسى جامعه وتشکیل حکومتى بر اساس حق و قرآن نیز از مصادیق امر به معروف و نهى از منکر است، آن گونه که امام حسین (ع)، حماسه عاشورایى خود را عبارت از همان دانست. از این رو فرمود:

«اُریدُ اَن آمُرَ بالمعرُوف و اَنهى عن المنکرِ».

امام حسین (ع) نیز در کربلا در سخنانى خطاب به یاران خویش اهمیت این مطلب را چنین بیان فرمود:

«اَلا تَرَوَنَ اِلَى الحقِّ لا یُعمَلُ بِهِ وَ اِلى الباطِلِ لا یُنتَاهى عَنْهُ لیَرغَبِ المُؤمنُ فِى لِقاءِ اللّه ِ، فَاِنّى لا اَرَى المَوتَ اِلا سَعادهً و الحیاهَ مَعَ الظالِمیِنَ الاّ بَرَماً».

از مجموع این سخنان چنین به دست مى آید که «امر به معروف و نهى از منکر» «اصلاح امت اسلامى از تباهى ها و بر پا داشتن سیره و روش پیامبر (ص) و على (ع)»، «حاکمیت امام راستین»، ارکان اصلى نهضت عاشورا را تشکیل مى داد، اما بدون شک شاخصه نهضت حسینى عامل امر به معروف و نهى از منکر است و به سبب همین عامل، این نهضت شایستگى پیدا کرده است که براى همیشه زنده بماند و براى همیشه یادآورى شود و آموزنده باشد. آموزندگى بیشتر امر به معروف و نهى از منکر بدان دلیل است که نه متکى به دعوت است و نه متکى به تقاضاى بیعت؛ یعنى اگر دعوتى از امام نمى شد، و تقاضاى بیعت از او نمى کردند، بازهم حسین بن على (ع) به موجب قانون امر به معروف و نهى از منکر قیام مى کرد. زیرا فساد دستگاه خلافت و خروج آن از نظام اسلام بر همگان آشکار شده بود.

ادامه »

برخی کارهاست که پرداختن به آنها، مردم را به خدا و دین نزدیک می‌کند. یکی از آن کارها، همین عزاداریهای سنّتی است که باعث تقرّبِ بیشترِ مردم به دین می‌شود. این‌که امام فرمودند «عزاداری سنّتی بکنید» به خاطر همین تقریب است. در مجالس عزاداری نشستن، روضه خواندن، گریه کردن، به سروسینه زدن و مواکب عزا و دسته‌های عزاداری به راه انداختن، از اموری است که عواطف عمومی را نسبت به خاندان پیغمبر، پرجوش می‌کند و بسیار خوب است.

بیانات مقام معظم رهبری امام خامنه ای  ۱۳۷۳/۰۳/۱۷

امر به معروف و نهى از منکر، پیشینه اى به قدمت تاریخ حیات انسان دارد. نخستین انسان دعوت کننده به نیکى، آدم بود و پس از وى نیز پیام آوران وحى و پیروان آنان در انجام این وظیفه مهم تلاش کرده اند. حضور این رادمردان در صحنه تحولات اجتماعى به اندازه اى چشمگیر است که مى توان گفت همه حرکت هاى اصلاحى و دگرگونیهاى سازنده در جوامع بشرى در پرتو امر به معروف و نهى از منکر آنان تحقق یافته است.

اسلام نیز از پیروان خود مى خواهد که خود را در برابر جامعه متعهد بدانند و در صورت مشاهده ستم و گناه سکوت نکنند، بلکه همواره دیگران را به خوبى ها امر کنند و از بدى ها باز دارند. تاکیدهاى مکرر قرآن کریم، در خصوص امر به معروف و نهى از منکر بیانگر اهمیتى است که اسلام براى سالم سازى محیط اجتماع و مبارزه با عوامل فساد و گناه قائل شده است.

اهمیت فریضه امر به معروف و نهى از منکر تا بدانجاست که سایر فرایض و دستورهاى اسلامى در پرتو اجراى آن، بر پا داشته مى شود و جامعه اسلامى محقق مى گردد؛ از این رو هرگاه در جامعه اى این فریضه مهم به اجرا گذاشته نشود و افراد در قبال پیاده شدن این امر خطیر احساس مسئولیت نکنند مرگ آن جامعه حتمى خواهد بود. قیام امام حسین (ع) نیز براى اجراى این دو فریضه الهى بود. در این مقاله به بررسى نقش امر به معروف و نهى از منکر در نهضت عاشورا مى پردازیم.

جایگاه و اهمیت امر به معروف و نهى از منکر

قرآن کریم اولین وظیفه همه انبیا را امر به معروف و نهى از منکر مى داند و مى فرماید:

«ما در میان هر امتى، پیامبرى را مبعوث کردیم که مهم ترین وظیفه آنان دو چیز بود: یکى امر به یکتاپرستى که بزرگ ترین معروفهاست (ان اعبدواللّه )، و دوم نهى از اطاعت طاغوتها که بزرگ ترین منکرهاست (اجتنبوا الطاغوت).

در سوره اعراف نیز مى خوانیم: «پیامبر اسلام که نام و نشانش در تورات و انجیل آمده، اولین وظیفه اش امر به معروف و نهى از منکر است.»

تأسیس شورای عالی انقلاب فرهنگی 

پس از فروپاشی نظام پهلوی، نهادهای مختلف یکی پس از دیگری پا گرفت؛ اما فرهنگ حاکم بر نهادهای جامعه مخصوصاً نهادهای فراگیری مانند آموزش و پرورش و دانشگاهها، مسأله ساده ای نبود که بتوان در کوتاه مدت، تحولات لازم را در آنها به وجود آورد.

از طرف دیگر ادامه کار آنها به ویژه دانشگاهها به همان شکل سابق به صلاح جامعه نبود. در اوایل انقلاب، گروهکهای مختلف، دانشگاهها را عرصه تاخت و تاز خود ساخته و روند تحصیل و تدریس را مختل کرده بودند. همه این مسائل ضرورت تغییر بنیادین در برنامه ها و شیوه های تدریس و تربیت و اهداف آن را ایجاب می نمود؛ در نتیجه، خصوصاً با توجه به جو حاکم بر دانشگاهها، مدتی تمام دانشگاههای کشور تعطیل شد و به فرمان امام خمینی ستاد انقلاب فرهنگی به منظور ساماندهی امور فرهنگی مدارس و دانشگاهها تشکیل شد. با بازگشایی دانشگاهها، فعالیت ستاد انقلاب فرهنگی ادامه یافت و ضرورت توسعه و تعمیق کار این ستاد ایجاب کرد که در نوزدهم آذر ۱۳۶۳، حضرت امام، رؤسای سه قوه و تعداد دیگری از اندیشمندان فرهنگی کشور را به اعضای آن بیفزایند و بدین شکل ستاد انقلاب فرهنگی با ترکیب جدید خود، تحت عنوان شورای عالی انقلاب فرهنگی فعالیت خود را آغاز نمود. 

متن پیام رهبر کبیر انقلاب خطاب به اعضای ستاد انقلاب فرهنگی به شرح زیر است: 

بسم الله الرحمن الرحیم 

اکنون که با تأییدات خداوند متعال و عنایت و دعای حضرت بقیة الله - روحی لمقدمه الفداء - دانشگاهها و مدارس عالی کشور کار خود را در سطح وسیعی شروع کرده اند و حرکت سازندگی با تمام ابعادش در کشور اسلام رو به گسترش است و مغزهای متعهد و متخصص به فعالیتهای پر ارج خود ادامه می دهند، با اخراج کارشناسان خائن اجنبی و فرار کارشناسان غرب و شرق زده، که کشور را وابسته به خارج در تمام ابعاد نموده بودند، نیاز مبرم به متخصصان متعهد و اسلام شناسان متخصص و مغزهای متفکر وطنخواه و نیروهای فعال ماهر و اساتید و مربیان و معلمان معتقد به اسلام و استقلال کشور در تمام کشور محسوس و در علوم دانشگاهی و فرهنگ مترقی محسوستر می باشد. و ضرورت توسعه و اصلاح مراکز آموزشی و انقلاب فرهنگی به معنای واقعی هر روز روشنتر می گردد و بحمد الله ستاد انقلاب فرهنگی در مدت کوتاهی که از عمرش گذشته خدمتهای ارزنده و گامهای مفید و مؤثری در این امر حیاتی برداشته؛ و مورد تقدیر و تشکر است. ولی خروج از فرهنگ بدآموز غربی و نفوذ و جایگزین شدن فرهنگ آموزنده اسلامی - ملی و انقلاب فرهنگی در تمام زمینه ها در سطح کشور آن چنان محتاج تلاش و کوشش است که برای تحقق آن سالیان دراز باید زحمت کشید و با نفوذ عمیقِ ریشه دار غرب مبارزه کرد. و ما می دانیم که اگر با دقت ریشه یابی کنیم، آنچه بر ملت ما گذشته و اکنون می گذرد حتی جنگ تحمیلی، سرچشمه از دانشگاه غربزده و متخصصان غیر متعهد و وابسته گرفته است. مع هذا، قشر متدین انقلابی اعم از اساتید متعهد و معلمان وطنخواه اسلامی و دانشجویان انقلابی موظفند با هوشیاری بدون غفلت از این مسئله مهم، به دانشگاهها و مدارس و آنان که هنوز خواب رژیم سابق را می بینند و رویه های فرهنگ شرق را در سر می پرورانند. اجازه ندهند که خارج از دروس موظف خود به صحبتهای انحرافی بپردازند. و در صورتی که نصیحت بر آنان اثر نداشت به شورای عالی انقلاب فرهنگی، که شکل گرفته است و انجام وظیفه میکند، اطلاع دهند و باید بدانند با مسامحه در این امر بتدریج در دانشگاهها و دبیرستانها خط انحرافی، نفوذ خواهد کرد و در پیشگاه خداوند متعال مسئول هستند. 
اینک با تشکر از زحمات ستاد انقلاب فرهنگی برای هر چه بارورتر شدن انقلاب در سطح کشور تقویت این نهاد را لازم دیدم. بدین جهت علاوه بر کلیه افراد ستاد فرهنگی و رؤسای محترم قوّه سه گانه، حجج اسلام: آقای خامنه ای، آقای اردبیلی و آقای رفسنجانی و همچنین جناب حجت الاسلام آقای مهدوی کنی و آقایان: سید کاظم اکرمی، وزیر آموزش و پرورش، و سید رضا داوری و نصر الله پورجوادی و محمد رضا هاشمی را به آنان اضافه نمودم.

امید است با فضل توفیق الهی موفق شوند امر خیر را با کوشش و جدیت به ثمر برسانند. 
از تمامی دانشگاهیان و دانشجویان انتظار دارم حفظ حرمت اساتید و مربیان دانشگاهها و دانشسراها و مدارس عالی را به بهترین وجه بنمایند؛ چنانچه موظفند حفظ مقررات و قوانین را بنمایند. از خداوند تعالی توفیق همگان را خواستارم. و السلام علیکم. 

روح الله الموسوی الخمینی

(صحیفه امام؛ ج۱۹، ص ۱۱۰ -۱۱۱)

یک سال بعد در سالروز تشکیل شورای عالی انقلاب فرهنگی، حضرت امام خمینی (س)، اعضای این شورا را در جماران به حضور پذیرفتند و پیرامون موضوع دانشگاه و انقلاب فرهنگی مطالبی را بیان فرمودند:

بسم الله الرحمن الرحیم

اهمیت و حساسیت امر دانشگاه

من قبلًا تشکر کنم از همه آقایان که تشریف آوردند این جا از نزدیک خدمتشان برسیم. و من الآن باید بگویم که اطمینان دارم که با این جمعیتی که الآن، اعضای محترمی که الآن هستند در شورا، دیگر نگرانی ای نسبت به دانشگاهها و ان شاء الله سایر چیزها نباشد. مع ذلک البته مسأله چون خیلی مهم است و سرنوشت انقلاب اسلام بسته به اوست بقایش، از این جهت، باید همیشه این حساسیت را داشت. در همه امور باید حساس بود، اما فرق است ما بین آنی که ادامه باید این حساسیت پیدا بکند. یک چیزهایی که حل می شود، مثلًا ما جنگ داریم، جنگ چیز مهمی نیست، حل می شود، چیز مهمی نیست و بحمد الله خوب است وضع، و جهات سیاسی ای که در دنیا هست، آنها هم حل می شود و ان شاء الله، چیزهایی است حساس باید بود. اما مسئله دانشگاه یک مسأله فوق العاده است که این افرادی که از دانشگاه در می آیند یا مخرب یک کشوری هستند یا سازنده آن کشور هستند، و در کشور ما، یا رو به اسلام می برند کشور ما را، یا منحرفش می کنند. این از چیزهایی است که از دانشگاه می آید این کار، چنانچه از حوزه های علمیه می آید این کار، از این جهت، خیلی مهم است این امر.

اهمیت انگیزه و محتوا در انقلابها

در انقلاباتی که در عالم واقع می شود یا در شورش ها یا در کودتاها، یکی اصل این شورش و انقلاب و کودتا، یکی انگیزه اش، یکی محتوایش اینها سه امری است که باید در آن توجه کرد. خودشان، خود انقلابات یا خود اینها شبیه به هم اند، یا شورش است یا کودتاست یا انقلاب، صورتاً مثل انسان ها می ماند که همه صورتشان مثل هم هست اما معناشان فرق با هم دارد. انگیزه ها مهم است و محتواها. گاهی وقت ها انگیزه خوب است، محتوا خوب نیست، گاهی وقتها محتوا خوب است، انگیزه درست نیست. ممکن است یک نفر حالا، - حالا نسبت به یک نفر عرض می کنم - یک نفر آدم با یک انگیزه خوبی بخواهد یک کار خوبی به نظر خودش انجام بدهد و او بد باشد، این آدم مُصاب است لکن کارش خلاف است. یک اشخاصی می شود که یک کارهای خوبی انجام می دهند با انگیزه بد. مثلًا یک کسی کشف یک چیزی می کند و انگیزه اش بد است برای این کار و کارش خوب است، یک وقت هم هر دویش خوب هستند. انقلاب فرهنگی هم همین جور است که یک انقلاب است که تحول است از یک حالی به حالی دیگر، نه پیشبرد همان چیزی که هست. چنانچه انقلاب جمهوری اسلامی در کل هم همین طور است، یک انقلاب شد به توسط مردم، یک انگیزه انقلاب بود و یک محتوای انقلاب. امیدوارم که انگیزه انقلاب در مردم الهی باشد. اما در انقلابات ممکن است که ما انقلاب بکنیم، یک حکومتی را برداریم، یک حکومت دیگر برای خودمان درست کنیم، خودمان می خواهیم به یک نوایی برسیم، کار نداریم ببینیم چه بشود. این چه محتوایش خوب باشد، چه محتوایش بد باشد برای ما فایده ندارد، برای اینکه می خواهد تشکیل بدهد وقتی انگیزه اش این است که فقط به دستش بیاید یک قدرتی، بخواهند قدرتمند باشند، او سابقی بوده، ما آن قدرت را از او بگیریم، خودمان بگیریم.

این با او نسبت به اصل مسئله انگیزه فرقی ندارد؛ یعنی، یک حکومتی رفته است، یک حکومت دیگری هم آمده است، هر دویشان هم مثل هم هستند، مثل سایر کودتاها می ماند که در دنیا واقع می شود، این فرقی با هم ندارد. یک وقت این است که یک قیام می شود، یک نهضتی می شود برای یک کار خوبی اما الهی نیست. از باب اینکه کار خوب است برای ملتمان خدمت بکنیم کار خوب است، فلان، به این ممکن است ارج بدهد، اما آن که مقصود است، نیست. آن که مقصود است این است که انسان در کارهایش چه در تشکیل حکومتش، چه در انقلاب فرهنگیش، چه در انقلابات دیگرش نظرش این باشد که یک کار الهی کرده باشد، آن پیش خدا ارزش دارد مثل انبیا. انبیا کارشان به واسطه این ارزش داشت نه برای عمق کارشان - و عرض می کنم که - سعه کارشان، حکومتشان زیاد باشد، کم باشد فرقی نمی کند. انبیا، آنی که هیچ نتوانسته کار بکند با آنی که خیلی کار کرده هر دو در انگیزه مثل هم هستند؛ یعنی، هر دو می خواستند که یک کاری برای خدا بکنند و پیش خدا مأجورند و هر دو هم مأجور هستند، یکی موفق شده، یکی موفق نشده است، آن دیگر دست خود این نبوده، موفق نشده است.

اسلامی و الهی نمودن دانشگاه در انقلاب فرهنگی

و در انقلاب فرهنگی، آنی که برای شما فایده دارد - یک وقت برای مملکت فایده دارد، یک وقت برای دانشجوها فایده دارد، یک وقت برای شما آقایان - آنی که برای شما فایده دارد این است که انگیزه تان این باشد که این دانشگاه را ببرید طرف اسلام، الهی اش کنید. هر درسی می خواهند بخوانند مانع ندارد، درس هایی که [مفید] است، اسلام با همه [درسها]، الّا بعضی از درس ها استثنا کرده، با همه موافق است. اما آنی که برای ماها فایده دارد این است که ما بخواهیم همین اسلامی بودن را الهی اش کنیم، بخواهیم الهی باشد این کار ما، برای خدا کار بکنیم، این برای خودتان فایده دارد، موفق بشوید فایده دارد، موفق هم نشوید فایده دارد. و اگر این انگیزه شد مسلماً دنبال این هستید که کار خوب باشد وقتی انگیزه الهی شد، دیگر نمی شود اینکه انسان انگیزه اش الهی باشد و دنبال این باشد که خودش یک راهی باز کند، حالا چی باشد، هر چی شد، شد. این قهراً خواهد این طور شد که وقتی که انگیزه برای خدا شد، دنبال این است که این کار را انجام بدهد، به طوری که خداپسند باشد، از این جهت، در این کار موفق است. اگر موفق نشد در انجام و نتوانست انجام بدهد، خوب، قصور قدرتش است، قدرت نداشته بیشتر از این؛ اما پیش خدا این ارزشش با آن کسی که قدرت داشته مثل هم می ماند.

ارزش انگیزه الهی در امور

بنابراین، آنی که برای انسان ارزش دارد، ارزش انسانی و روحانی دارد، ارزش الهی دارد، این است که این انگیزه را حفظش بکند که برای خدا این کار را بکند. می خواهید تربیت کنید اطفال مردم را، برای خدا، می خواهید تربیت کنید جوان های مردم را، برای خدا، می خواهید تربیت کنید ملت را، برای خدا؛ می خواهید حکومت کنید، برای خدا؛ حکومت کنید، همان حکومتی که انبیا می کردند، خوب، موسی هم حاکم بود، پیغمبر هم حاکم بود، علی هم حاکم بود. از آن طرف، [افراد] مفسد هم حاکم هستند، آن هم صورت مثل هم می ماند - الّا در بعضی جهات - انسانها صورتهایشان یکی هست. مثل هم می ماند همه، یک وضع دارند. گاهی اگر یک وضع اختلاف داشتند، وضع جسمانی و حیوانی است دیگر، آن چیزی که فرق می گذارد ما بین اینها، آن معنایی است که در آنها هست. و مهم آن انگیزه الهی است که برگردد همه چیز به خدا. خدا هم که انبیا را فرستاده، مقصد اصلی این نبوده که حکومت بکنند، مقصد اصلی این نبوده است که نظام ایجاد کنند، مقصد اعلا این نبوده که عدالت اجتماعی ایجاد کنند، مقصد اعلا اینها نیست، اما اینها مقصد است - بعضیهایش مقصد است - البته عدالت، اجرای عدالت یک مقصدی است، عدالت الهی را بخواهید اجرا کنید لله تعالی، مقصدی است. بخواهید عدالت الهی را ایجاد کنید برای خاطر اینکه مشهور بشوید، به اینکه آقا چه آدم خوبی است، دارد چی می شود، این برای خودتان بد است، واقعش خوب است، برای مردم آن وقت خوب است. بعضی چیزها برای مردم خوب است، برای دانشگاه خوب است، بعضی از چیزها برای شما خوب است، بعضی چیزها برای هر دو خوب است. اگر موفق بشوید هم این معنا را درست بکنید که انگیزه، انگیزه الهی و خدایی باشد، نه برای خودم یک کاری می خواهم بکنم، برای خدا می خواهم یک کاری بکنم، برای ملت هم نیست، برای خداست، اگر این طور باشد موفقید در کارتان راجع به این جهت. در آن کار اگر هم - به حسب قاعده موفق خواهید شد در آن کار هم - اگر هم خدای نخواسته، یک وقت چیزهایی آمد پیش، موانعی آمد پیش، نتوانستید موفق بشوید، این دیگر قدرت نداشتید، خدا هم از شما قبول دارد، بیشتر از قدرت از شما نمی خواهد. بنا بر این، این انگیزه را باید ما حفظ بکنیم. یک کسی ممکن است درس بخواند، درس الهی بخواند، توحید بخواند، عرفان بخواند و جهنم برود. دیگران از استفاده از او تو بهشت بروند، این برای اینکه خودش انگیزه باطل داشته باشد جهنم برود. یک کسی می خواهد درس بخواند برای اینکه مثلًا فلان منصب را پیدا کند، آقای محله بشود، آقای شهر بشود، آقای یک مملکت بشود، آقای دنیا بشود. یک کسی می خواهد درس بخواند برای اینکه خودش معروف بشود، در این جاها، در این ده، در این شهر معروف بشود، همه اش برگشت به این است که یا خودم یا خدا، یا من یا او. این «من» را اگر انسان زیر پا گذاشت و «او» شد، اصلاح می کند همه چیز را. و در همه اقطار کارها این طوری است که فرق ما بین اینکه این کار یک کاری است الهی، آدم خودش باید فکرش را بکند. گاهی وقتها خود انسان هم در اشتباه است لکن باید فکر کند حالا این کاری که من دارم می کنم و این قدر خوشحالم برای اینکه برای خدا این کار را کردم، اگر یک کسی بهتر از من این کار را انجام بدهد، حاضرم که این را به او بدهم و خوشحالتر هم بشوم برای اینکه، او بهتر برای خدا کار می کند یا نه. اگر اینجا آدم فهمید که نه، این طور نیست، حاضر نیست این کار را، بداند این خدایی نبوده - صرف خدایی - اخلاص نبوده در آن. آنی که برای ما فایده دارد اخلاص است که برای خدا هم کار بکنیم، خدا هم احتیاجی به هیچ چیز ندارد، احتیاجی به اخلاص ما هم ندارد. خدا می خواهد که، میل دارد، یعنی میل به آن معنایی که دیگران دارند نه، انبیا را فرستاده که تربیت کنند، مردم را نجات بدهند. نجات مردم هم به این است که دنبال انبیا باشند و انگیزه هایشان هم انگیزه انبیا باشد؛ نمی توانیم به آن قدر، به هر اندازه ای که می توانیم. البته ما نمی توانیم که انگیزه ای که حضرت امیر دارد ما داشته باشیم، این معلوم است که ما نمی توانیم. اما می توانیم که یک انگیزه هایی داشته باشیم که مشابه او باشد، برویم طرفِ آن طرف. 

انگیزه الهی در عظمت حرکت انبیا

دانشگاه را باید شما رو به خدا ببرید، رو به معنویت ببرید و همه درسها هم خوانده بشود، همه درسها هم برای خدا خوانده بشود. اگر این را توانستید که شما برای این کار بروید و این کار را بکنید، در کارتان موفقید، چه برسید به مقصدتان، چه نرسید به مقصدتان. و اگر برای خودتان باشد ممکن است کار، بسیار کار عادی باشد اما برای دیگران نفع دارد، برای شما نفع ندارد، گاهی برای شما ضرر دارد؛ برای دیگری نفع دارد، برای شما ضرر دارد و گاهی برای شما نفع دارد، برای دیگران ضرر دارد. شما می خواستید یک کار خوبی بکنید نشده است و کار بد شده است، اما شما می خواستید خوب انجام بدهید. این معنا را ما باید همیشه در ذهنمان باشد و توجه به این داشته باشیم تا موفق در امور بشویم، در هر کاری موفق بشویم. من ادعا نمی کنم که امثال من یک همچو چیزی هستیم، نه، ما آدمهای ناقصی هستیم، باید برویم تحصیل کنیم، تا تحصیل کمال بکنیم. اما مردم، بودند در بینشان که یک همچو اشخاصی بودند، لا اقل ما می دانیم انبیا بودند، اولیای خدا بودند که این جور بودند، برای او بوده هر چه کار کردند، نه این است که برای حکومت بوده است یا برای چی بوده. می رفتند دنبال حکومت برای اینکه از دست جائرین بگیرند، فشار می آوردند که از دست جائرین بگیرند، لکن نه از دست جائرین بگیرند که خودشان حاکم باشند، از دست جائرین می برند که عدالت الهی را اجرا بکنند. این کار، کار انبیا بوده، عدالت الهی را می خواستند ایجاد کنند لله تعالی. از این جهت که لله تعالی بوده است و خالص بودند آنها، الهی بودند خودشان، کارهاشان این طوری بوده. ما ناقصیم، ما اعتراف می کنیم پیش خدا که ما ناقصیم، تا آخر هم نمی توانیم این طور کمال را پیدا بکنیم. اما باید فکر باشیم که، دنبال این معنا باشیم، همچو نباشد که پشت بکنیم به این معانی، دنبال این معنا باشیم که ما یک کاری که می کنیم برای خدا باشد. و من امیدوارم که موفق بشوید وقتی که یک همچو انگیزه ای باشد، حتی در آن کارهایی که پیشتر نمی توانستید انجام بدهید با این انگیزه انجام بدهید، با این انگیزه ای که عرض می کنم قدرت به انجام پیدا بکنید. خدا تأیید می کند یک همچو انگیزه ای را، یک همچو کاری را تأیید می کند خدای تبارک و تعالی. چنانچه دیدیم که انبیا با دست خالی می آمدند کارهای بزرگ می کردند. پیغمبر اکرم چی بود؟ خوب، یک شبانی بود در مکه، همه هم با او مخالف بودند و اذیتش هم می کردند و چه می کردند منتها [مؤمن ] بود، اما این یک شبان پا شد یک همچو کاری کرد که حالا دنیا را این طور کرده. حضرت عیسی هم همین طور، حضرت موسی هم یک شبانی بود آن هم این طور، حضرت ابراهیم هم همین طور، یکی بودند اینها خودشان، لکن جمع بودند، یک ملت بودند هر یکیشان، یعنی همه چیز داشتند. و عمده همان است که نقطه اتکا خدا بوده است، برای خدا بوده، حرکت برای خدا. سیر الی الله تعالی بوده، سیر الی الله تعالی چون بوده است، هر کاری که می کردند الهی بوده. ناهار هم می خوردند الهی بوده. نماز هم می خواندند الهی بوده، جنگ هم می کردند الهی بوده.

من امیدوارم که ما دنبال این مسأله باشیم. و من مطمئنم که شما آقایان ان شاء الله موفق هستید در این کاری که دارید انجام می دهید و همیشه هم حساس باشید در آن، هیچ وقت خیال نکنید که نه، تمام شد مسأله. دانشگاه جوری است که نظرهای فاسد دنبالش است به اینکه یک کار خلافی بشود در آن. دنبالش است، موفق ان شاء الله نشوند. و همیشه باید انسان حساس باشد که نگذارد این سنگری که می تواند همه چیز را درست کند و می شود که همه چیز را به هم بزند، یک وقت از دستتان این سنگر [گرفته] بشود، یک خللی در آن واقع بشود. من هم دعاگوی شما هستم و امیدواریم که همیشه موفق و مؤید و منصور باشید و همیشه برای این ملت و برای خدا خدمت بکنید.

والسلام علیکم

(صحیفه امام، ج ۱۹، ص: ۴۴۳ -۴۴۹)

نقش زینب(ع) پس از نهضت عاشورا
رسالت اصلی حضرت زینب پس از عاشورا بود و بر همین اساس است که او را «پیام آور نهضت حسینی» نام نهادند. پس از واقعه عاشورا، کاروان اهل بیت(ع)، یک شب در کربلا ماند. در روز یازدهم محرم، زینب(ع) در حالی که فرزندان و زنان خاندان رسول الله علیها السلام در چنگال چکمه پوشان مزدور و خون آشام حزب اموی گرفتار بودند، با اجبار و اکراه، کربلا را ترک کرد.

در کوفه و دربار ابن زیاد، زینب چنان رشادت و صلابتی از خود نشان داد که همه گمان کردند علی(ع) به کوفه بازگشته است. خطبه های آتشین او، بوی سخنان حضرت علی(ع) را می داد و جان های کوفیان را می سوزاند. (ابن طاووس، 1385، 201) حضرت زینب کبری(ع) در خطبه های خویش، بارها به مسئله امامت و ولایت اشاره نمود و حفظ و پاسداری از آن را لازم شمرد. او با خواندن آیات قرآن، یزید و حزب اموی را خوار و نابود  کرد و کارنامه سیاه امویان را بر همگان آشکار ساخت. (جوادی، 1360، 160) حضرت زینب(ع) به مردم کوفه و شام فهماند که رهبری اسلام در اختیار فردی منحرف و خاندانی ناپاک است و جایگاه امامت و ولایت، شایسته اهل بیت است. آنچه در خطبه های زینب(ع) تجلی یافت، افشاگری و اعلام حق خاندان امامت بود. مردم در بهت و حیرت فرورفتند و دشمنی را که سال ها به دروغ و نیرنگ، خاندان امام علی(ع) را دور از قرآن و اسلام معرفی کرده بود، رسوا ساخت(قائمی، بی تا، 362) و همگان را متوجه حق و باطل نمود. (بهشتی، 1385، 125) خطبه ها و سخنرانی های حضرت زینب(ع)، چنان تأثیرگذار بود که بر امویان نیز اثر نهاد و حزب سلطه که از افشاگری و نتایج او می هراسید، مجبور به احترام ظاهری به اهل بیت(ع) شد. (مغنیه، بی تا، 259)

زینب(ع) فریادِ درگلومانده حسین(ع) در تاریخ شد؛ فریادی که جهانیان را به تلاطم افکند و پایه های ظلم و استبداد را درهم افکند و نیرنگ و خدعه های دشمنان را برای تضعیف و محو جایگاه امامت و ولایت، نقش بر آب ساخت.

بنابر این امامت و ولایت، اصلی لازم برای هر جامعه و مکتب است و تمامی مذاهب اسلامی، بر اهمیت و لزوم آن تأکید داشته  اند. در مذهب تشیع، این موضوع اهمیت بیشتری دارد و از اساسی ترین پایه های این مکتب به شمار می آید، به گونه ای که تشیع بدون امامت، غیر قابل پذیرش است و فلسفه وجودی و سیاسی این مذهب، در امامت و ولایت تبلور یافته است.

اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام، نگاهبانی از دین اسلام و هدایت جامعه را زیر لوای امامت و ولایت تحقق پذیر می دیدند و در دفاع از آن، تمام کوشش خود را به کار بستند.

حضرت زینب کبری(ع)، بانوی بزرگ کربلا و یاور امامان زمانه خویش نیز در طول زندگی، همواره از این مقام رفیع پشتیبانی نمود. ایشان در تمامی ابعاد ولایت مداری، معرفت امام، تسلیم بی چون وچرا بودن، معرفی و شناساندن ولایت، فداکاری در راه آن و… سرآمد زمانه خویش است. رسالت زینب(ع) در دفاع از مقام امامت و ولایت در واقعه عاشورا و پس از آن تجّی یافت. ایشان با صبر، مقاومت، شجاعت، صلابت، دلاوری و بیان خطبه های آگاهانه، افکار خفته را بیدار کرد و پیام شهادت سیدالشهدا(ع) و یارانش را به عالمیان رساند.

 دو ثمره یاد اهل بیت (ع)

از کتاب «خصال» 

امام علی علیه السلام:

ذِکرُنا أهلَ البَیتِ شِفاءٌ مِنَ العِلَلِ وَ الأَسقامِ و وَسواسِ الرَّیبِ؛

یاد ما اهل بیت(ع) شفابخش بیماری ها و ناخوشی ها و درمانگر وسوسه شکّ است.

حدیث سلسله الذهب از امام رئوف علی بن موسی الرضا علیه السلام:

کَلِمَةُ لا إلهَ إلّا اللّهُ حِصنی فَمَن دَخَلَ حِصنی اَمِنَ مِن عَذابی بِشُروطِها وَ أنَا مِن شُروطِها.
ترجمه: 
کلام لا إلهَ إلّا اللّهُ [یعنی هیچ معبودی بجز الله نیست] دژ و حصار من (خدا) است پس هر کس به دژ و حصار من داخل شود از عذاب من امنیت خواهد یافت، و این شروطی دارد و من (علی بن موسی الرّضا) یکی از آن شرط‌ ها هستم.
و به عبارت دیگر ولایت اهل بیت محمد، شرط توحید و یگانگی خداوند است.

یازدهم ذیقعده مصادف با ولادت امام رضا علیه السلام بر دوستان حضرت مبارک باد.

امام رضا(ع) پس از پدرش امام موسی کاظم(ع) در سال ۱۸۳ق و به مدت ۲۰ سال امامت را برعهده گرفت. امامت او با خلافت هارون الرشید (۱۰ سال)، محمد امین (حدود ۵ سال) و مأمون عباسی (۵ سال) همزمان بود. پس از شهادت امام کاظم(ع)، بیشتر شیعیان، امامت امام رضا(ع) را پذیرفتند؛ اما گروهی از اصحاب امام هفتم‏(ع)، امامت او را نپذیرفته و در امامت موسی بن جعفر(ع) توقف کردند و به واقفیه (یا واقفه) مشهور شدند.

امام هشتم تا پیش از سفر به خراسان، در مدینه زندگی می‌کرد و از جایگاه ویژه‌ای در میان مردم برخوردار بود؛ اما در سال ۲۰۰ یا ۲۰۱ق به دستور مأمون به مرو آمد و با تهدید او و به اکراه، به شرط اینکه در امور حکومت دخالتی نکند، ولایتعهدی او را پذیرفت. مأمون ۷ رمضان سال ۲۰۱ قمری با امام رضا(ع) به عنوان ولیعهد پس از خود، بیعت کرد و از مردم بیعت گرفت.

حدیث مشهور سلسلة الذهب در سفر به خراسان، در نیشابور از امام رضا(ع) نقل شده است و درباره توحید و شرایط آن است. پس از ورود امام به خراسان، مأمون به جهت زیر سؤال بردن مقام و علم او، مناظرات متعددی میان وی و بزرگان دیگر ادیان و مذاهب تشکیل داد که برخلاف میل مأمون، سبب برتری و اقرار به دانش او شد. بخشی از این مناظرات در کتاب الاحتجاج اثر طبرسی نقل شده است.

ادامه »

نَحْنُ الّذِينَ عِنْدَنَا عِلْمُ الْكِتَابِ وَ بَيَانُ مَا فِيهِ وَ لَيْسَ عِنْدَ اَحَدٍ مِنْ خَلْقِهِ مَا عِنْدَنَا لاَِنّا اَهْلُ سِرّ اللّهِ

امام حسين (ع) فرمود: ما كسانى هستيم كه علم قرآن، و بيان آنچه در آن است، نزد ماست، و آنچه در نزد ماست نزد هيچ‏يك از آفريدگان خدا نيست، زيرا ما محرم راز خداييم.

بحار الانوار، ج ۴۴ ص ۱۸۴ ح۱۱

۱. شناخت خداوند و عبادت او
«اَيّهَا النّاسُ! إِنّ اللّهَ جَلّ ذِكْرُهُ مَا خَلَقَ الْعِبَادَ إِلاّ لِيَعْرِفُوهُ، فَإِذَا عَرَفُوهُ عَبَدُوهُ فَإِذَا عَبَدُوهُ اسْتَغْنَوْا بِعِبَادَتِهِ عَنْ عِبَادَةِ مَا سِوَاهُ».

امام حسين (ع) فرمود: «اى مردم! خداوند بندگان را آفريد تا او را بشناسند، آن‏گاه كه او را شناختند، پرستش كنند و آن‏گاه كه او را پرستيدند، از پرستش غير او بى‏ نياز شوند».

(بحار الانوار، ج ۵ ص ۳۱۲ ح۱ )

​۲. يافتن خداوند
«مَاذَا وَجَدَ مَنْ فَقَدَكَ وَ مَا الّذِى فَقَدَ مَنْ وَجَدَكَ؟».

امام حسين (ع) فرمود: «پروردگارا! آن كه تو را نيافت، چه يافت و آن كه تو را يافت، چه از دست داد؟».

(بحار الانوار، ج ۹۵ ص ۲۲۶ ح۳ )

۳. خداوند، مراقب انسان‏
«عَمِيَتْ عَيْنٌ لاَ تَرَاكَ عَلَيْهَا رَقِيباً».

امام حسين (ع) فرمود: «چشمى كه تو را مراقب خويش نبيند، كور است».

(بحار الانوار، ج ۹۵ ص ۲۲۶ ح۳ )

 
۴. عبادت تجار، بندگان و آزادگان‏
«إِنّ قَوْماً عَبَدُوا اللّهَ رَغْبَةً فَتِلْكَ عِبَادَةُ التّجّارِ وَ إِنّ قَوْمَاً عَبَدُوا اللّهَ رَهْبَةً فَتِلْكَ عِبَادَةُ الْعَبِيدِ وَ إِنّ قَوْمَاً عَبَدُوا اللّهَ شُكْراً فَتِلْكَ عِبَادَةُ الاَحْرَارِ وَ هِىَ اَفْضَلُ الْعِبَادَةِ».

امام حسين (ع) فرمود: «گروهى خدا را از روى ميل به بهشت عبادت مى‏كنند، كه اين عبادت تجارت‏كنندگان است و گروهى خدا را از ترس دوزخ مى‏پرستند و اين عبادت بردگان است، و گروهى خدا را به سبب شايستگى مى‏پرستند، و اين عبادت آزادگان است كه برترين عبادت است».

(تحف العقول، ص ۲۷۹ ح۴ )

 
۵. پاداش عبادت حقيقى خداوند
«مَنْ عَبَدَ اللّهَ حَقّ عِبَادَتِهِ آتاهُ اللّهُ فَوْقَ اَمَانِيهِ وَ كِفَايَتِهِ».

امام حسين (ع) فرمود: «هركس حق معبوديت خدا را به‏جا آورد، خداوند بيش از حدّ انتظار و كفايتش به او عطا مى‏ كند».

(بحار الانوار، ج ۶۸ ص ۱۸۴ ح۴۴ )

 
۶. زيان‏كار
«لَقَدْ خَابَ مَنْ رَضِىَ دُونَكَ بَدَلاً».

امام حسين (ع) فرمود: «هركس به غير تو دل ببندد، زيان كرده است».

(بحار الانوار، ج ۹۵ ص ۲۱۶ ح۳ )

 
۷. ستايشگران خداوند
«مَا خَلَقَ اللّهُ مِنْ شَىْ‏ءٍ إِلا وَ لَهُ تَسْبِيحٌ يَحْمَدُ بِهِ رَبّهُ».

امام حسين (ع) فرمود: «خداوند هيچ موجودى را نيافريد، جز آن‏كه براى او تسبيحى قرارداد تا با آن خدا را ستايش كند».

(بحار الانوار، ج ۶۱ ص ۲۹ ح۸ )

 
۸. دوستى خداوند، سرمايه انسان‏
«خَسِرَتْ صَفْقَةُ عَبْدٍ لَمْ تَجْعَلْ لَهُ مِنْ حُبّكَ نَصِيباً».

امام حسين (ع) فرمود: «پروردگارا! كسى كه از محبّت خود بهره‏مندش نكردى، زيان كرده است».

(بحار الانوار، ج ۹۵ ص ۲۲۶ ح۳ )

 
۹. اشك چشم و ترس دل، رحمت خداوند
«بُكَاءُ الْعُيُونِ وَ خَشْيَةُ الْقُلُوبِ رَحْمَةٌ مِنَ اللّهِ».

امام حسين (ع) فرمود: «گريستن چشم‏ها و ترسيدن قلب‏ها، رحمتى از جانب خداست».

(مستدرك الوسائل، ج ۱۱ ص ۲۴۵ ح۳۵ )

 
۱۰. دوستى اهل بيت سبب ريزش گناهان‏
«إِنّ حُبّنَا لَتُسَاقِطُ الذّنُوبَ كَمَا تُسَاقِطُ الرّيحُ الْوَرَقَ».

امام حسين (ع) فرمود: «محبّت ما اهل بيت سبب ريزش گناهان است، چنان‏كه باد، برگ درختان را مى‏ريزد».

(حياة الامام الحسين، ج ۱ ص۱۵۶ )

روز تكبير
عن على بن موسى الرضا(علیه السلام) :من زار فيه مؤمنا ادخل‏الله قبره سبعين نورا و وسع فى قبره و يزور قبره كل يوم سبعون الف ملك ويبشرونه بالجنة…..اقبال الاعمال: 778.

امام رضا(علیه السلام) فرمودند:
كسى كه در روز (غدير) مؤمنى را ديدار كند، خداوند هفتاد نور بر قبر او وارد مى كند و قبرش را توسعه مى‏ دهد و هر روز هفتاد هزار فرشته قبر او را زيارت مى‏ كنند و او را به بهشت بشارت مى‏ دهند.

 روز ديدار و نيكى
قال الصادق(علیه السلام):
ينبغى لكم ان تتقربوا الى الله تعالى بالبر والصوم والصلوة و صلة الرحم و صلة الاخوان، فان الانبياء عليهم السلام كانوا اذا اقاموا اوصياءهم فعلوا ذلك و امروا به….مصباح المتهجد: 736.
امام صادق(علیه السلام) فرمودند:
شايسته است با نيكى كردن به ديگران و روزه و نماز و بجا آوردن صله رحم و ديدار برادران ايمانى به خدا نزديك شويد، زيرا پيامبران زمانى كه جانشينان خود را نصب مى ‏كردند، چنين مى‏ كردند و به آن توصيه مى‏ فرمودند.

روز تكبير
عن على بن موسى الرضا(علیه السلام) :من زار فيه مؤمنا ادخل‏الله قبره سبعين نورا و وسع فى قبره و يزور قبره كل يوم سبعون الف ملك ويبشرونه بالجنة…..اقبال الاعمال: 778.

امام رضا(علیه السلام) فرمودند:
كسى كه در روز (غدير) مؤمنى را ديدار كند، خداوند هفتاد نور بر قبر او وارد مى كند و قبرش را توسعه مى‏ دهد و هر روز هفتاد هزار فرشته قبر او را زيارت مى‏ كنند و او را به بهشت بشارت مى‏ دهند.

 روز ديدار و نيكى
قال الصادق(علیه السلام):
ينبغى لكم ان تتقربوا الى الله تعالى بالبر والصوم والصلوة و صلة الرحم و صلة الاخوان، فان الانبياء عليهم السلام كانوا اذا اقاموا اوصياءهم فعلوا ذلك و امروا به….مصباح المتهجد: 736.
امام صادق(علیه السلام) فرمودند:
شايسته است با نيكى كردن به ديگران و روزه و نماز و بجا آوردن صله رحم و ديدار برادران ايمانى به خدا نزديك شويد، زيرا پيامبران زمانى كه جانشينان خود را نصب مى ‏كردند، چنين مى‏ كردند و به آن توصيه مى‏ فرمودند.

گزیده بیانات امام خامنه ای در روز عید قربان

* حرکت در راه حق با مرور دوران پیامبری موسی (ع) به ما نشان می‌دهد که با وجود آن معجزات، چقدر سختی و مشکلات دارد.

* یکی از دلخوشی‌هایم در طول این سال‌ها و از حوادث پرجاذبه برای من دیدار با مردم بوده است اما کرونا که دشمن حقیر و خطیری است مانع شده است.

* امروز همه دنیا با ابتلای همگانی مواجه‌اند. شاید در بسیاری از جاها هم کسانی باشند که به مردم کمک‌هایی می‌کنند ما فکر نمی‌کنم جایی مثل ایران تعداد افراد داوطلب برای کمک به مردم آنقدر زیاد باشد.

* مجموعه‌های درمانی در صفوف مقدم مبارزه بودند و فداکاری کردند و زبان قاصر از بیان این فداکاری است. پشت سر آنان همین داوطلبان بودند که پشتیبانی کردند.

* عده‌ای از مردم در ماجرای شیوع به شدت آسیب دیدند و این را باید جبران کرد. این را باید مردم جبران کنند، نمی‌توان همه بار را بر دوش دولت و نهادهای شبه‌دولتی گذاشت، آنها هم وظایفی دارند که باید انجام دهند، اما کافی نیست و خود مردم هم می‌توانند کمک کنند.

* در ایام محرم که برخی هیئت ها اطعامی تهیه می‌کنند باید کاملاً پاکیزه و دور از مشکلات ابتلا، آن را به همین خانواده‌های آسیب‌دیده برسانند و انقلابی‌گری یعنی همین.

* وقتی دشمنی زیاد می‌شود باید همکاری هم زیاد شود. دشمنان درصدند ملت ایران را اذیت کنند وقتی می‌خواهند چنین کنند، باید همه نیروهای‌مان را جمع کنیم و در برابرشان بایستیم.

* تحریمی که علیه ملت ایران آمریکایی‌ها به کار گرفتند، تردیدی نیست که یک جنایت است. ظاهرش این است که علیه جمهوری اسلامی است اما در واقع علیه همه مردم ایران است.

* تحریمی که علیه ملت ایران آمریکایی‌ها به کار گرفتند، تردیدی نیست که یک جنایت است. ظاهرش این است که علیه جمهوری اسلامی است اما در واقع علیه همه مردم ایران است.

* هدف میان‌مدت آنان این است که محدودیتهایی ایجاد کنند که در زمینه‌های علمی پیشرفتی صورت نگیرد،هدف بلندمدت آنان هم به ورشکستگی کشاندن دولت است و به فروپاشی کشاندن اقتصاد این کشور است که دیگر ادامه حیات برایش میسر نباشد.

* هدف جانبی آنان هم از این کار این است که رابطه ایران با کشورهای مقاومت در منطقه را قطع کنند و این سه هدف در کنار این هدف جانبی چیزی است که آنان دنبال می‌کنند ولی شتر در خواب بیند پنبه دانه.

* تحریم مشکلاتی برای ما ایجاد کرده و در این شکی نیست اما همه مشکلات ما از تحریم نیست، گاهی از مدیریت هم هست و در این اواخر هم به کرونا نیز مربوط می‌شود.

* به موازات تحریم یک جریان تحریف هم هست. واژگون نشان‌دادن واقعیات کشور ما نیز یکی از کارهایی است که دشمنان انجام می‌دهند تا هم ضربه به روحیه مردم بزنند و هم آدرس غلط دادن است برای رفع مشکل تحریم.

* پول زیادی در این زمینه خرج می‌کنند و شما هم می‌بینید که هم رییس‌شان و هم همراهانش چگونه دارند خود را واقعا خفه می‌کنند تا علیه ایران در این سمت و آن سمت دنیا سخن بگویند.

* از ابتدای انقلاب آنان تلاش می‌کنند که به مردم ایران تلقین کنند که بیچاره شدید، هیچکسی به شما کمک نمی‌کند و با قطع ارتباط با آمریکا و با گسستن پیوند استعماری بین ایران و آمریکا پدر ملت ایران درآمده است و با صدها زبان و وسیله این کار را انجام می‌دهند.

* اگر پیشرفتی در کشور باشد به آن مطلقا بی‌توجهند و اگر نقطه ضعفی باشد آن را ده‌برابر می‌کنند و همه این کارها برای ناامیدکردن جوانان است که البته این حرف‌ها به برخی هم تأثیر می‌گذارد و همان‌ها را در کشور تکرار میکنند.

* خلاصه این حرف کوتاه‌آمدن در برابر آمریکا و تسلیم شدن است که حالا من درباره این بعداً صحبت خواهم کرد.اگر جریان تحریف شکست بخورد جریان تحریم قطعاً شکست می‌خورد؛ چرا که عرصه، عرصه جنگ اراده‌هاست.

* شکی نیست که تحریم یک جنایت و ضربه‌ای است که آمریکا به ایران وارد کرده است اما جوانان و مسئولان ما این تحریم را وسیله‌ای برای اتکای به نفس خود قرار دادند.

* تمرین جداسازی اقتصاد کشور از نفت موضوع بسیار مهمی است و الان اینگونه شده است که یا نفت ما را کمتر می‌خرند یا کمتر برمی‌دارند و این تمرینی است تا ما اقتصاد خود را از نفت جدا کنیم.

* تحریم قطعاً قابل علاج است و جواب قطعاً این است که علاجش عقب‌نشینی در برابر آمریکا نیست. چون اگر عقب‌نشینی کنیم خواسته‌های جدیدی مطرح خواهند کرد.

* آنان می‌گویند صنعت هسته‌ای را کاملاً کنار بگذارید، بازدارنده نظامی خود را به یک‌دهم برسانید و از اقتدار منطقه‌ای خود صرف‌نظر کنید. وقتی چنین شود او قانع نمی‌شود و در خواست جدیدی را مطرح می‌کند.

* برخی تحت تأثیر همین فشارها می‌گویند هسته‌ای به چه دردی می‌خورد؟ هسته‌ای نیاز فردای ماست. آن روز که ما احتیاج به برق هسته‌ای پیدا کردیم، در خانه چه کسی برویم؟ برویم از آمریکا و اروپا گدایی کنیم که برای ما برق هسته‌ای بیاورید؟ آنان که این کار را هم نمی‌کنند.

* اینکه می‌گویم با آمریکا مذاکره نمی‌کنیم دلیلش این است که مذاکره یعنی این که همه قدرت منطقه‌ای، صنعت هسته‌ای و بازدارندگی نظامی را کنار بگذاریم که اگر کنار نگذاریم هم همین آش و همین کاسه است و تحریم‌ها وضع می‌شود. کدام انسان باشرف و معتقد به حفظ مصالح کشور حاضر است تحت این شرایط کنار بیاید؟

* البته این پیرمردی که در آمریکا بر سر کار است از این مذاکره سود خواهد برد یا برای خودش یا انتخابات می‌خواهد از این مذاکره استفاده کند.

* به وعده‌های این و آن هم نباید تکیه کرد. ما در سال ۹۷ که آمریکا از برجام خارج شد اروپایی‌ها گفتند که چند ماه صبر کنید و همینطور ما را عقب انداختند و اقتصاد ما را معطل کردند که اروپا کاری می‌کند یا نه. این برای اقتصاد کشور مضر است و نباید کشور را معطل کرد.

* آنها یک بازیچه چرندی به اسم اینستکس را درآوردند که معنایش این است که پول کشور را تقدیم حضرات اروپایی کنیم و آنان هرچیزی که لازم دیدند برای کشور خریداری کنند که حتی همین کار را هم البته انجام ندادند.

* اینکه ارز افسار پاره کند و روزبه‌روز بالاتر رود اصلأ قابل قبول نیست و البته در گزارشاتی که دریافت کرده‌ام این ماجرا بیش از اینکه دلایل اقتصادی داشته باشد دلایل امنیتی و سیاسی دارد.

* { با اشاره به گرانی‌ها و مشکلات جدی خانوارها در تأمین معیشت} کارهای لازم برای رفع این مشکلات را در جلسات خصوصی با مسئولان از جمله آقای رئیس‌جمهور مطرح کرده‌ایم و باز هم به دستگاههای مسئول تأکید می‌کنیم.

* مسئله فوری در بخش اقتصاد «مهار نوسان قیمتها، ایجاد ثبات در بازار و حفظ ارزش پولی ملی» است.

* این حالتِ هر روز یک قیمت برای اجناس و افسار پاره کردن قیمت ارز برای کشور مضرّ است و افراد آشنا به مدیریتهای اجرایی معتقدند که این مسئله با برخورد دستگاههای اجرایی و در مواردی دستگاه قضایی قابل مهار است.

* در قضیه ارز، بانک مرکزی تلاشهای زیادی انجام می‌دهد که ان‌شاءالله موفق خواهد شد البته گزارش‌های مطمئنی وجود دارد که دلایل سیاسی، امنیتی در افزایش قیمت ارز بیش از دلایل اقتصادی مؤثر است که در این صورت باید با کسانی که به این آتش دامن می‌زنند، جداً مقابله شود.

* مسئله «هدایت نقدینگی به سمت تولید» و همچنین «رفع موانع جهش تولید» از دیگر اولویتهای اقتصاد کشور است

* عده‌ای از کارشناسان پیشنهاد کرده‌اند رؤسای سه قوه کارگروهی را برای شناسایی و رفع موانع تولید تعیین کنند.

* اصلاحات اساسی در اقتصاد کشور «اصلاح ساختار بودجه»، «اصلاح نظام بانکی»، «ارتقاء سرمایه‌گذاری و اشتغال» و «بهبود محیط کسب و کار» است. این موارد دو سال قبل و همزمان با تشکیل جلسه شورای عالی هماهنگی اقتصادی به سران قوا ابلاغ شد که البته با وجود تلاشها پیشرفت قابل توجهی نداشته است البته مهم این است که ما می‌دانیم چه می‌خواهیم و به دنبال چه برنامه‌ای هستیم.

* راجع به آینده هم جمله‌ای بگویم که برای تامین آینده به صبر و ثبات نیاز داریم و خوشبختانه مردم صبوری داریم که ایمان قوی دارند و به نظام اعتماد دارند و مسئولان هم باید ثبات قدم داشته باشند و از شک‌ و تردید در این زمینه دوری کنند.

* مشکلاتی که امروز آمریکا را محصور کرده‌ است قابل مقایسه با مشکلات ما نیست. آنان مشکلات لاینحل اقتصادی و بیش از ۴۵ میلیون بیکار دارند و مشکلات مدیریتی که خود را در کرونا و رفتار سنگدلانه پلیس نشان داده است.

* اینها باعث شده که آمریکا در سطح دنیا منفور و منزوی شود. آتش زیر خاکستر هم دارد شعله می‌کشد هرچند که ممکن است آنچه امروز در ایالتهای آمریکا رخ می‌دهد را سرکوب کنند اما این آتش زیر خاکستر است و باز شعله می‌کشد چرا که نظام حاکم آنان، نظام غلطی است.

* آمریکا می‌کوشد ایران و چین و دیگر کشورها را دشمن ملت خود معرفی کند اما بزرگترین دشمن ملت آمریکا همان رژیم حاکم بر آمریکاست. آنان در خارج به دنبال دشمن نباشد.

* در برخی بخشها دولت کارهای خوبی انجام داده است که البته در همه بخش‌ها نمی‌شود این را گفت اما به هرحال کارهای خوبی هم انجام شده و ان شاءالله دولتی تازه‌نفس هم خواهد آمد و کارها را با جدیت بیشتری پیگیری خواهد کرد.

* در عزاداری‌ها معیار آن چیزی است که کارشناسان بهداشت و ستاد ملی مقابله با کرونا می‌گویند. بنده شخصا هر آنچه که آنان بگویند را رعایت می‌کنم و توصیه من به همه هیئت‌داران و منبری‌ها این است که به سخنان کادر بهداشتی گوش کنند، کرونا مسئله کوچکی نیست و اگر همین رعایت‌ها هم انجام نشود آن وقت ممکن است به فاجعه‌ای ختم شود که آن سرش ناپیدا باشد.

سخنان فاطمه

از فاطمه (علیها السلام) سخنان فراوانی بر جای مانده، که پاره‌ای از آنان مستقیماً از او نقل شده است و به نیکی می‌توان گوشه‌ای از علو مقام و ژرفای علم و معرفت او را در این کلمات دریافت و پاره‌ای دیگر نیز بواسطه او، از وجود پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) روایت گشته است که به نوبه خود بیانگر ارتباط نزدیک او با رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) و عمق درک و فهم فاطمه (علیها السلام) می‌باشد. در این مجال، جهت رعایت اختصار تنها به دو مورد از کلماتی که مستقیماً از فاطمه (علیها السلام) نقل شده اشاره می‌نماییم:

1- قال مولاتنا فاطمة الزهرا (علیها السلام): “من اصعد الی الله خالص عبادته، اهبط الله عزوجل الیه افضل مصلحته“

فاطمه زهرا (سلام الله علیها) فرمود: “هر کس عبادت خالص خود را به سوی پروردگار بالا بفرستد، خداوند برترین مصلحت خود را به سوی او می‌فرستد.”

2- قال مولاتنا فاطمة الزهرا (علیها السلام) فی قسم من خطبة الفدکیة: “فجعل الله الایمان تطهیراً لکم من الشرک، و الصلوه تنزیها لکم عن الکبر، و الزکاه تزکیه للنفس و نماًء فی الرزق، و الصیام تثبیتاً للإ خلاص، و الحج تشییداً للدین، و العدل تنسیقاً للقلوب، و طاعتنا نظاماً للملة، و اما متنا اماناً من الفرقه، و الجهاد عزا للإسلام، و الصبر معونة علی استیجاب الأجر، و الأمر بالمعروف مصلحة للعامه، و بر الوالدین وقایه من السخط، وصلة الأرحام منماة للعدد، و القصاص حصناً للدماء، و الوفاء بالندر تعریضاً للمغفره، و توفیة المکائیل و الموازین تغییراً للبخس، و النهی عن شرب الخمر تنزیهاً عن الرجس، و اجتناب القذف حجاباً عن اللعنة، و ترک السرقة ایجاباً للعفة، و حرم الله الشرک اخلاصاً له بالربوبیه، فاتقوا الله حق تقاته و لا تموتن الا و انتم مسلمون و اطیعو الله فیما امرکم به و نهاکم عنه فانه” انما یخشی الله من عباده العلماء.“

فاطمه زهرا (علیها السلام) در قسمتی از خطبه فدکیه می‌فرمایند: “پس خداوند ایمان را موجب پاکی شما از شرک، نماز را موجب تنزیه و پاکی شما از (آلودگی) تکبر، زکات را باعث تزکیه و طهارت روح و روان و رشد و فزونی در روزی، روزه را موجب پایداری اخلاص، حج را باعث استواری دین، دادگری و عدل را موجب انسجام و تقویت دلها، اطاعت و پیروی از ما را باعث نظم و آسایش ملت، رهبری و پیشوایی ما را موجب امان از جدایی و تفرقه، جهاد را موجب عزت و شکوه اسلام، صبر و پایداری را کمکی بر استحقاق و شایستگی پاداش، امر به معروف را به مصلحت عامه مردم، نیکی به پدر و مادر را سپری از خشم پروردگار، پیوند و پیوستگی با ارحام و خویشاوندان را موجب کثرت جمعیت، قصاص را موجب جلوگیری از خونریزیها، وفا به نذر را موجب قرار گرفتن در معرض آمرزش، پرهیز از کم فروشی را موجب عدم زیان و ورشکستگی، نهی از آشامیدن شراب را به خاطر پاک بودن از پلیدی، دوری جستن از قذف (تهمت ناروای جنسی) را انگیزه‌ای برای جلوگیری از لعن و نفرین، پرهیز از دزدی را موجب حفظ عفت و پاکدامنی قرار داد و خداوند شرک ورزیدن نسبت به خود را از آن جهت حرام فرمود که بندگان در بندگی خود نسبت به ربوبیت او اخلاص پیشه کنند، پس “از خداوند بدان گونه که شایسته است پرهیز داشته باشید و تقوا پیشه کنید و جز درحال مسلمانی از دنیا نروید.” و خدا را در آنچه که شما را بدان امر می‌کند و آنچه که نهی می‌کند فرمان برداری کنید. زیرا “تنها بندگان دانا از خداوند خوف و ترس دارند.”

800x600

Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA MicrosoftInternetExplorer4 yles DefLockedState="false” DefUnhideWhenUsed="true” DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″ LatentStyleCount="267″> ” UnhideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="heading 1″ />

همسر داری فاطمه سلام الله علیها

قرآن کریم دو چیز را رکن و اساس تحکیم بنیان خانواده می داند، که با شکل گیری این دو رکن، خانواده از استحکام و استواری برخوردار خواهد بود به طوری که هیچ طوفانی آن را متزلزل نخواهد کرد. که یکی مودت و علاقه مندی دو همسر به یکدیگر است که باعث ایجاد صفا و صمیمیت و محبت در محیط خانه می شود و دیگری عفو و گذشت از لغزشهای یکدیگر است که باعث تحکیم مودت و خاموش شدن تب و تاب شقاق و مانع بروز اختلاف خانوادگی می گردد.

خدا در سوره روم آیه 21 می فرماید: یکی از نشانه های الهی این است که برای شما از جنس خودتان جفتی بیافرید که در بر او آرامش یافته و با هم انس گیرید و میان شما رأفت و مهربانی برقرار فرمود، زندگی حضرت زهرا (سلام الله علیها) و امام علی (علیه السلام) نمونه و تجسم مودت و صفا و گذشت و ایثار است. گر چه در زندگی این دو معصوم گناه و خطا راه ندارد، اما مهر و صفا و گذشت و ایثار و به حساب نیاوردن مشکلات مادی در اوج خود است.

حضرت زهرا(سلام الله علیها) در عسرت و تنگدستی زندگی می کرد و دم بر نمی آورد و چیزی از امام علی(علیه السلام) طلب نمی کرد، با اینکه خود و فرزندان گرسنه بودند از امام طلب غذا نمی کرد، و می فرمود: رسول الله (صلی الله علیه وآله) مرا نهی نموده که از تو چیزی طلب کنم و فرمود اگر علی چیزی به همراه خود آورد که آورد، اگر نیاورد تو مطالبه نکن. این است ایثار فاطمه (سلام الله علیها) و این است همسرداری فاطمه (سلام الله علیها).

خوش رویی و رفتار نیک و برخورد محبت آمیز و گشاده رویی با دیگران موجب جلب مودت و موفقیت در زندگی می شود چنان که از امیر المؤمنین علی علیه السلام نقل شده که « البشاشه حبالته الموده » راه ارتباط و نفوذ، خوشرویی است. خوش رفتاری، زندگی را توأم با آسایش و آرامش روان و سرشار از سرور و لذت خواهد کرد و حضرت زهرا(سلام الله علیها) هنگام ورود امام علی (علیه السلام) به منزل با خوشرویی و خوش رفتاری به استقبال ایشان می رفتند.

800x600

Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA MicrosoftInternetExplorer4 yles DefLockedState="false” DefUnhideWhenUsed="true” DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″ LatentStyleCount="267″> ” UnhideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="heading 1″ />

خانه داری حضرت زهرا سلام الله علیها

در زندگی بی آلایش حضرت زهرا (سلام الله علیها) و علی (علیه السلام) کارهای خانه و بیرون خانه با هماهنگی و مشارکت هر دو معصوم انجام می گیرد ایشان بسیاری از کارهای خانه را خود انجام می دادند و به پیش خدمت واگذار نمی کردند، این شیوه الگو است برای آنان که از خیالات و اوهام خود، برای خود شأنی می سازند، و انجام این کارها را خلاف شأن خود می پندارند.

« کان علی یحتطب و یستقی و یکنس، و کانت فاطه (سلام الله علیها) تطحن و تعجن و تخبز (1). هیزم و سوخت خانه را فراهم کردن، آب آوردن، جارو کردن خانه، سیره علی (علیه السلام) بوده و آسیاب کردن و خمیر درست کردن و نان پختن، سیره فاطمه (سلام الله علیها) بوده است. همان سیره رسول الله (صلی الله علیه و آله) که با بردگان بر روی خاک می نشست و غذا میل می فرمودند، بر الاق برهنه سوار می شد، و با دست خود گوسفند می دوشید و هر کاری ولو به ظاهر کوچک را در امور زندگی حضرت خود انجام می داد. این سیره الگویی برای انسانها است؛ این زندگی بی آلایش و متواضعانه است که جهان را تسخیر می کند، این خانه های محقر گلین انبیاء و اهل بیت (علیهم السلام) است که یک دنیا معنویت و عظمت را در خود جای داده و انسان ها را در هر عصری به سوی خود جذب می کنند. و همواره خطری برای کاخ های سبز و سفید بوده و هست و خواهد بود.

بر ماست که با الگو قرار دادن زندگی اهل بیت و فاطمه (سلام الله علیها) نسبت به دنیا و زخارف آن بی اعتنا باشیم. وابسته به زندگی زودگذر، دنیا نباشیم، که تمام خطرها در وابستگی و تعلق به دنیاست: حب الدنیا رأس کل خطیئه .(2)

ساده زیستی و پرهیز از تشریفات رمز موفقیت هر انسان است. زندگی اولیاء که گرامی ترین انسانها هستند،شاهد گویای این مدعاست، تا کسی توهم نکند که مال و متاع دنیا کرامت و ارزش انسانی است. زیرا اگر کرامت بود، در نزد بهترین بندگان خدا وجود داشت؛ در حالیکه نوعا” بهترین بندگان خدا از محروم ترین مردم و ظالمان و مفسدان و … از متمول ترین ها بوده و هستند.

1)بحار الانوار، ج43،ص83

2) وسایل الشیعه، ج11، ص308

800x600

Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA MicrosoftInternetExplorer4 yles DefLockedState="false” DefUnhideWhenUsed="true” DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″ LatentStyleCount="267″> ” UnhideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="heading 1″ />

ایثار حضرت فاطمه سلام الله علیها

خداوند سبحان از اخلاص و ایثار خاندان وحی ستایش نمود و آیاتی از قرآن از قرآن کریم را در شأن و منزلت آنان نازل کرد و آنان را الگو و پیشوای دیگران برگزید؛ تا با تمسک به آنان که عروه الوثقی هستند از قعر چاه های ظلمت رهایی یابند، و در پی نذر حضرت زهرا و علی (علیه السلام) برای سلامت حسنین و سپس سه روز روزه گرفتند و هر سه روز افطار خود را بخشیدند و خداوند آنها را ستایش فرمود: « یوفون بالنذر و یخافون یوما کان شره مستطیرا و یطعمون الطعام علی حبه مسکینا و یتیما و اسیرا.» (1) آنان به پیمان خود وفا می کنند و از روزی که شر و عذاب آن فراگیر است (قیامت) بیم دارند، و طعام و ایثار می نمایند به مسکین و یتیم و اسیر در حالیکه خود سخت به آن طعام نیازمند هستند. که ارزش عمل آنان در اخلاص است، انما نطعمکم لوجه الله لا نرید منکم جزاء و لا شکورا. (2) بدون هیچ چشم داشتی تنها برای رضای دوست دست دیگران را می گیرند و به خاطر رضای او دیگران را به خود مقدم می دارند، و یؤثرون علی أنفسهم و لو کان بهم خصاصه.(3)

1)دهر ،8

2) دهر ،9

3) حشر ،9

800x600

Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA MicrosoftInternetExplorer4 yles DefLockedState="false” DefUnhideWhenUsed="true” DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″ LatentStyleCount="267″> ” UnhideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="heading 1″ />

عبادت حضرت فاطمه سلام الله علیها

عبادت حضرت زهرا(سلام الله علیها) خشک و بی روح نبود، بلکه بخاطر عالمه و محدثه بودن ایشان، عبادت او توأم با خشوع و خشیت و خلوص بود که این گونه عبادت باعث تکامل روح عبادت سازنده است.

خداوند عبادت همراه با خشوع را ستایش می کند« قد افلح المومنون الذین هم فی صلاتهم خاشعون»(1) آن انسانهایی مومن که در نماز خود خشوع دارند رستگارند. یعنی عبادتی که همراه با خشوع و حضور قلب باشد مورد ستایش خداست، نه عبادت با خضوع که با اعضاء و جوارح انجام می گیرد و از هر فردی ساخته است.

آنچه اهمیت دارد کیفیت و روح عبادت است و زهرا(سلام الله علیها) وقتی در محراب قرار می گرفت دگرگون می شد و خشیت الهی سراسر وجودش را فرا می گرفت و ستونهای بدنش به لرزه در می آمد و اشکهایش جاری می شد ایشان با تمام وجود در محضر خدا قرار می گرفت، « متی قامت فی مهرابها بین یدی ربها (جل جلاله) زهر نورها لملائکه السماء کما یزهر نور الکواکب لاهل الارض و یقول الله (عزوجل) لملاوکته یا ملائکتی انظروا الی أمتی فاطمه سیده امائی قائمه بین یدی، ترتعد فرائصها من خیفتی و قد أقبلت بقلبها علی عبادتی»(2) آری اینگونه، عبادت زهرا(سلام الله علیها) توام با حضور قلب بود.

1) مؤمنون،1

2) بحار الانوار،ج.43،ص172